امان از بوی عطری آشنا از ناآشنا که نبودت را بی رحمانه به رخم می کشد..
گاهی آرزو میکنم کاش جدایی هم خجالت سرش میشد! آن وقت برای ما چه عرق ها که از شرم نمی ریخت.
من که آدم نشدم لااقل کاش خدا بعضی چیزها را خلق نمی کرد...