مُـــــح مَــــهات زنـــدگی مــــا
زندگی از بعد ما شدن می شود مجموعه ای از مح مه ها ... اینجا مجموعه ای از زندگی من استمُـــــح مَــــهات زنـــدگی مــــا
زندگی از بعد ما شدن می شود مجموعه ای از مح مه ها ... اینجا مجموعه ای از زندگی من استماجراهای من و غزال
اولین بار که بهم گفت :"مثل خواهر دوست دارم"... تو دلم گفتم : مارال! یادته اون روز زیر سقف آسمون بهت گفتم سعیمو می کنم جای خالیتو کمتر حس کنه... بهت گفتم غزالتو بسپار بهم...بهت گفتم خواهرت خواهر خودمه؟!
و وقتی اون حرف از دهنش درومد حس کردم دنیا برام آروم شد... حس کردم که فهمیده چقدر دوسش دارم ..فهمیده که بعضیا حضورشون کم بوده ولی وجودشون تو روح آدم ابدیه...فهمیده که دیگه فراتر از دوستیم! فهمیده که رفته یه گوشه دنج و قشنگ از قلبم...
صبح جمعه زنبیلمو زدم زیر بغلمو رفتیم پارک صبحونه... سر راهش نون گرفت و خوردیم و خندیدیم... رفتیم یجای دنج دراز کشیدیم و براش نمایش نامه خوندم... حرف زدیم، عکس گرفتیم، تاب بازی کردیم...به قول خودش بعد سالهااا...
جایی خوش میگذره که دل آدم خوش باشه ... با کسی باشه که دوسش داره!
فرقی نداره تو رستوران ایتالیایی باشه یا تو چمن یه پارک معمولی
مهم اینه اونیکه جلوت نشسته برات عزیز باشه
برات مهم باشه ...
برات دوست باشه!
ماجراهای من و هدی
امتحان دادم و برگشتم شرکت ... این روزا کارم شده فقط مرخصی رد کردن... آدم وقتی بخواد از یجا و یچیز جدا شه راحت میتونه دل بکنه و راحت تر بگه به درک! همینه که بعد این همه مرخصی وقتی هدی زنگ میزنه که باز مرخصی بگیر و بیا ونک با کمال میل از کمر تا نوک شصت پام دلا میشم و چشم گویان مثل آدم مسخ شده میزنم بیرون! بدون توجه به اینکه با هدی بیرون رفتن عواقب داره و کلی باید تیکه "مرفه بی درد" و "کارمند تفننی" و "جوجه موندی" بشنوی و آخرم با کارت خالی شده برگردی خونه
ولی جاتون خالی با اینکه هیچ کدوم از خوراکی ها به هدی نچسبید ولی دیدن روی ماهش و باهم بودنمون واسه من میلیاردها تومن ارزش داشت و چسبید
پ ن 1: تو متن گفتم "مسخ شده"! می دونید چرا؟ چون وقتی داشتم از سربالایی خونه میرفتم بالا یادم افتاد جزوه هامو گذاشتم تو کشوم و بر نداشتم! و داریم شب میریم شمال و من می مونم و حوض بی ماهیم... مصیبت!
ماجراهای مهسا و کتابخانه
تو کتابخونه نشستم. پره از بچه های پیش دانشگاهی و انقدر سن ها بخاطر آرایش و نوع لباس پوشیدن بالا میزنه که اختلاف سنی چندانی باهاشون حس نمی کنم. یکی از دختر ها که وارد شد انگار بقیه امام و پیشواشون رو دیده باشن ، دورشو گرفتن و شروع کردن خم و راست شدن. طرف گوشهاشو از مقنعه انداخته بیرون و با هیکل درشتش به نوچه ها رخصت میده که بشینن سر جاشون و از بخت بد من بین اینهمه بدبخت امتحان دار ، صاف میاد میشینه جلوم! ...
سنش کمه ولی هیکلی، از مچ دست تا آرنج که آستینش رو بالا زده پر رد چاقو ، به قولی دستشو خط خطی کرده... یه کولی رو پشتشه که فکر کنم من توش جا شم!تقریبا نیم ساعتی طول میکشه تا بار و بندیلشو ازون تو بیاره بیرون...یه کتاب زبان و یه کتاب دین و دانش و بقیه تجهیزات که عبارت اند از شیر کاکائو! آلوچه، نصف کیک خامه ای تولد تو یه ظرف، ساندویچ کالباس(بوش میاد) ، بیسکوئیت ، فلاکس ، یه ماگ باب اسفنجی گنده و یسری خورد ریز...
همه رو چید کنار دستش و شروع کرد به خوردن و خوردن و گاهی خوندن.... البته خدا رو شکر اول شیرکاکائوشو خواست بخوره که ریخت و خیال من راحت شد و تونستم با تمرکز درس بخونم ...
ولی کرم هایی که میریخت و شیطنت هاش منو یاد پیش دانشگاهی انداخت که اگه الان کم می خندم، جاش اون دوران زمانی یادم نیست که نخندیده باشم...بارها کف حیاط خوابیدم و غش غش ریسه رفتم از خنده...بارها تو نمازخونه از خنده نمازم شکست....بارها دل درد گرفتم از خنده و کارم به آبخوری کشید ... بارها از ترس اینکه پخ بزنم زیر خنده (بلد نیستم آروم بخندم) ناخن دستمو به کف دستم فشار دادم که صدام در نیاد...
چقدر خوش بود اون دوران و اصلا هم فکر نکنید دارم از خوندن 234 صفحه مطلب "مدیریت دانش" فرار می کنم که این چیزارو نوشتم!!!
پ ن 1) اومد از فلاکسش آب بخوره، لیوانش کج شد ریخت رو میز من .... بنده خدا سرخ و سفید شد ...پاشد با مانتوش آب رو خشک کرد و لپ تاپمو با مقنعش پاک کرد... منم به طلافی کاری که با نوچه هاش کرد گذاشتم قشنگگگگگ تمیز کنه بعد ابرومو انداختم بالا و با یه نگاه بهش رخصت دادم که بشینه سر جاش و اون هم اطاعت کرد :) ( قدرت چیز کثیف و خوبیه ، مثل پول!)
پ ن 2) وقتی شیرکاکائوش ریخت فکر کردم تقصیر چش و چال منه ولی وقتی آب فلاکس و بیسکویتشم ریخت، فهمیدم مشکل از دست و پای کج اونه...
پ ن 3) اگه این فرد هرروز بیاد کتابخونه و هرروز بخواد انقدر بخوره، حساب کنید پول تو جیبی وی و رتبه کنکورش را؟!
