امشب اولین لرزونکمو می خوام بنویسم...13 آذر 90 مصادف با شب تاسوعا...
نمیدونم به نحسی سیزدش فکر کنم یا به عظمت شب تاسوعا بودنش..!
در هر صورت، ورودمو به جامعه وبلاگ نویسان تبریک میگم.. چون همیشه میگفتم اوناییکه وبلاگ نویسن یا افسردن! یا بیکارن! یا خیلی تنهایی بهشون فشار اورده! یا یکسری عقده های بچگیشون دوباره دهن باز کردن!
چیزیکه جالبه اینه که الان من اینجام!
چه بلایی سرم اومده " الله اعلم"
آسمون خوشگل.. امشب کاریت ندارم ولی قول بده زودی یه شیش و هشتی واسه ابرات بزاری که یه تکونی بخورن
دارم ازین سکون،تنهایی،غصه خفه میشم...
یا لطیف،ارحم عبدک ضعیف
chealeb
nazara cheghad baham fargh mikone
benazare man kasi ke weblog nevise
ye adam bahal,faal,ba etemad benafse
ke mikhad hameye donya az hal o havash o harfash bakhabar beshan
ye adami ke hata age bikaram esmesh o bezaran
onghad baraye khodesh ehteram ghael boode
ke kari karde ke be mordab tabdil nashe o boo nagire
باز تو یکسری عقده های بچگیت دوباره دهن وا کرد!؟
جدی:
تبریک. عجب!! اون وقت من جزء کدوم دسته بودم؟ ما پیشتر از اینها این دور و بر منتظر شما بودیم. ببینیم اینجا چه می کنی.
امیدوارم روزهای خوبی داشته باشی تو وبت و لذت ببری.
عزیزم تو جزو تنهاهای افسرده بیکار عقده ای هستی :دی