کاش میشد با خوردن یه شکلات عسلی ، طعم تلخ این روزها رو شیرین کرد...
کاش میشد مغز رو از جمجمه کشید بیرون و با یه دستمال آبی،تمام خاطرات رو پاک کرد...
کاش میشد وجود رو آب کشید ،اثر انگشت رو پاک کرد، نگاه رو حذف کرد...
کاش میشد قبل رسیدن به نفرت دنیا رو تموم کرد...
اصلا کاش دنیا یه دنیای دیگه بود...
یا لااقل همه انقدر عوضی نبودن...
...
همه اینا به کنار
کاش حماقت شاخ و دم داشت...
سلام
یعنی میشه؟! نچ. چون حماقتی ها هم زیادند.
سلام....
16 سالگی یه متن نوشتم که یه جملش این بود
" کاشکی رو کاشتم، سبز نشد!"
و من از 16 سالگی هنوز درگیر این کاش هام...
کاش ...

هیچی...
فقط.. کاش تحمل این روزا رو هم داشت و خسته نشد.
و در اوج دپرسی.. روزنه ی هر چند کوچکی از امید.. از یه چیز روشن.. خودشو نشون می داد.
کاش مهربانی، شاخ های زیاد و دم بلندی می داشت.
حرفات مثل آب رو آتیش بود.....
مرسی عزیزم