پریشانم ! پری شانم ! پری ...

چرا وقتی میدونم چشم های زیادی دارن نگام میکنن تا از زنده بودنم لذت ببرن و رشد کردن و بزرگ شدنمو ببینن ، خودم هیچ لذتی از بودنم نمیبرم و فقط دو چشمی رو میبینم که داره اشک میریزه...

چرا خودم تو آیینه واسه خودم غریبه شدم؟

چرا یادم نمیاد 10 سال پیش خودمو تو آیینه چطور میدیدم؟ 

این دو تا چشم چرا منو اینجوری نگاه میکنه؟

اصلا چرا انقدر زیرشون گود رفته؟

چرا صبح که از خواب پا میشم لاغر شدم؟ چی کشیدم تو خواب؟

چرا انقدر مسخره لبخند میزنم؟

چرا این اتاق انقدر آیینه داره؟ چیو می خواد ثابت کنه؟

چرا شونه هام داره میفته؟ 

لعنتی چه باری انداختی رو دوشم که داره از پام میندازه؟ لعنتی تو کی ای؟ لعنتی تو چته؟ 

لعنتی...لعنتی...

نترس با تو نیستم! بهت بر نخوره ..هیچ کس بیشتر از خودم لیاقت شنیدن لعنتی رو نداره. کسی که خودشو شکوند ،خورد کرد، له کرد بعد خندید! و هنوز داره می خنده و می رقصه و می خنده و می رقصه و می خنده... و بقیه دارن براش دست میزنن که هوراااااااا آفرین کوچولوی دوست داشتنی بخند! هاهاها بخند! شده الکی بخند!! مگه با تو نیستم؟توروخدا بخند... واسه آرامش ما بخند ، واسه دل ما بخند...

- ولی دل من چی ، باباااااا پس من چییییییی...؟

- اوا این چی بود افتاد؟ مهسا گریه میکنی؟ اون دستا کوشن؟ آهاااااااای تو این اتاق به یه دست سرد احتیاج داریم... کلی اشک داغ دارن میفتن.. پس کجایید؟ نامردا کجایید؟ چیه می ترسید افسرده شید بیاید اینجا؟ میترسید مجبور شید دو قطره اشک بریزید؟

 حالم خوب نیست ... نمی دونم چه مرگمه! همین جا اعلام می کنم دارم می سوزم...

تا ته دیگم نسوخته بیاید بخورید شب عروسیتون بارون بیاد. 

اون موقع یاد منم بیفتید که من همه عمرم به یاد شما بودن گذشت

لطفا دستمو ول نکن ...

امروز وقتی داشتم یسنا رو می خوابوندم اتفاقای جالبی افتاد...

وقتی گذاشتمش رو پام چون خیلی دست و پا میزنه مجبور شدم دستشو بگیرم که با تکوناش بیدار نشه... فکر کردم خوابیده دیگه ، واسه همین دستمو برداشتم ولی یهو دستاش رفت هوا و خورد به چشمشو بیدار شد... دوباره پامو تکون دادمو پیش پیش لا لا خوندم که با دستای بسته بخوابه و یکم بعد دستمو برداشتم ولی طفلی انقدر گرفته بودمش که با اینکه دستمو برداشتم همون طوری خودشو سفت گرفته بود و تکون نمی خورد.. که دوباره یکم بعد دستش رفت هوا....

دوباره پیش پیش لالا و خوابوندمش و این بار یکم که خوابش سنگین شد کنترل تلویزیون رو گذاشتم رو دستاش... اون کوچولوی نازنینم که شرطی شده بود به هوای اینکه خاله دستاش روی دستامه خوابید.. یکم بعد که خسته شد یهو زورشو جمع کرد و دستاشو یهو آورد بالا که دید ای دل غافل! خاله چقدر دستاش سبک بودااا....

خدایا منو ببخش ولی حس کردم من یسنای 3 ماهم و تو خاله 22 ساله...

که بعضی وقتا انقدر منو سفت گرفتی که حس میکنم اومدی نشستی رو حلقم که نفسم بالا نیاد ولی نگو این محبته... بعضی وقتا هم که بیخیالم میشی من شرطی شده فکر می کنم هنوز رو حلقمی و داری با بدجنسی زجرم میدی ولی نگو من دارم  داوطلبانه نفس نمی کشم و هی بهت چشم غره میرم که اگه جرئت داری ولم کن... بعد که میبینم دیگه واقعا دارم خفه میشم دادم میره هوااااا که میبینم اوا چه خودآزار بودم من! 

و تو تمام مدت داشتی مظلومانه نگام می کردی...!

بعضی وقتا هم انقدررر دلتنگ دستات میشم که نمی تونم از هیچ لحظه ای لذت ببرم...

من تو این 3-4 سال اخیر بارها و بارها تمام این حالات رو چشیدم و اینا یعنی من همش در حال کلنجار رفتنم تا لذت بردن...

اینا رو گفتم که اولا بابت یسنا که از نگاه کردن بهش سیر نمیشم ازت تشکر کنم و بعد عذرخواهی کنم که اکثر اوقات یادم میره چقدر واسه فهمیدن دلیل کارهات به قول آوا گوجولوم...

البته زیاد خوشحال نشو چون با این وضع روحی ای که من دارم بعید نیست دوباره چند روز دیگه چشم غره هام شروع بشه و دادم بره هوا.. البته تقصیر خودتم هست اگه آدم بودی میدیدی خیلی سخته آدم بفهمه کارات همه محبته.. البته شایدم هیچ وقت نفهمه...

خلاصه که عاشقتم...

"یا لطیف ، ارحم عبدک ضعیف"

یک سال و دو ماه و هجده روز

اگه خدا بیاد خیلی رک و صمیمی بهت بگه چشاتو ببند و بخواه یکی رو که خیلی دوست داری همین الان بیارم جلوت کی رو آرزو میکنی؟

چند نفرمون کسی رو میخوایم که هنوزم هست... ؟

اگه خدا بیاد خیلی رک و صمیمی بهت بگه چشاتو ببند و یجایی رو تصور کن که دوست داری توش باشی کجا رو آرزو میکنی؟

چند نفرمون جایی رو تصور میکنیم که توش هستیم؟

اگه خدا بیاد خیلی رک و صمیمی بهت بگه چشاتو ببند و یه گذشته ای رو تصور کن که دوست داشتی داشته باشی چی تصور میکردی؟

چند نفرمون گذشته ای رو تصور میکنیم که واقعا داشتیم؟

آینده....

هرچی خدا خیلی رک و صمیمی خواست پای آینده رو بکشه وسط تا چشامو ببندم و آینده ای که ندیدمو تصور کنم ، نتونستم.. 

تا یه سال و دو ماه و هجده روز پیش آیندم انقدررررررررررر قشنگ بود که دلم می خواست زنده بمونم و حتما زندگیش کنم .. خیلی رک و صمیمی بارها در مورد آینده و کارایی که میخوام انجام بدم با خدا صحبت کردم ولی گویا خدا خیلی رک تر از چیزی که فکر میکردم بود

دیروز که وسایلمو تو کارتون گذاشتم دوباره حس همون حباب بهم دست داد که تو یه اتاق پر کاکتوسه... و بجای زجر کشیدن و منتظر ترکیدن بودن دلش می خواد یکی بیاد و اونو بترکونه...

تا حالا انقدر از آینده نترسیده بودم...

چقدر ناگهانی یسری اتفاقات میفته... چقدر ناگهانی آرزوهات شکسته میشه..اونقدر ناگهانی که فقط سالها طول میکشه باورش کنی و اگر تونستی باورش کنی سالها طول میکشه تا دردتو درمون کنی و واقعا آدم چندسال زندست تا بتونه به همه این کارا برسه؟

پر امیدم و لبریز از ناامیدی...