تا حالا شده وارد یه جایی شی که حس کنی یچیزی کمه؟! آدماش متعلق به اون جا نیستن؟ پوست کندش میشه وارد فضایی شی که بزرگتر از نیازه! دقت کنی میبینی گرما و محبتت هم تو اون فضا مثل قیافه یه پسر بچه میشه که کت باباشو تنش کرده... هرچند مارک دار! هرچند رنگ سال! ... ولی نتیجش مزحکه!
مثال زیاده ولی دم دستیش همین شرکت ما... وقتی تو ساختمون وزارت بازرگانی بودیم اینهمه آدم تو 2 طبقه جا شدیم...کوچیک ترین پارتیشنم توش 5تا میز بود... هرکی هرچی می خواست بخوره پامیشد یدور میگرفت و همه با شوخی و خنده می خوردن... فضا اندازه بود! اما حالا همون تعداد آدم اومدیم تو ساختمون 5 طبقه! هر طبقه 2 واحد متراژ بالا! چی شده حالا؟! هیچی... فقط همه چی شله! لق میزنه! فضا زیاده واسه این حجم بودن! فضا خیلی بیشتر از نیازه! و همه چیز از جمله محبت گم میشه توش ... (قیافه پسر بچه با کت باباش)
واسه همین خواستم بنویسم که هیچ وقت یادم نره فضا خوشبختی نمیاره تازه ممکنه خوشبختی ای هم که داشتی کم کنه! که یادم باشه چیزی رو انتخاب نکنم که توش لق بزنم! که مجبور نشم واسه هم سایز شدن باهاش تغییراتی رو به جون بخرم که یه زمانی برام غیر قابل تصور و تحمل بوده...
اگه دیدی جا بازه واسه پریدن تو ظرفهای عسل، ظرفی رو انتخاب کن که پات به کفش برسه و گرنه عسل هم با همه شیرینی و خاصیتش، با چسبندگیش بالاخره تو اون ظرف غرقت می کنه...
هر دارندگی ای برازندگی همراش نیست ...
خدا هیچ کس رو از تعادل دور نکنه ...
نه فضای بزرگ خوشبختی میاره نه فضای کوچیک،اصلا خوشبختی به فضا نیست به شناخت ظرفیت هاست،اگه این شناخت نباشه هیچ جوره خوشبخت نیستیم.
کاملا موافقم... دقیقا هم می خواستم همینو بگم ولی الان که خوندم دیدم نگفتم!
سلام
نه والا. ما هیچ وقت تو فضای بزرگتر از سایزمون نبودیم. اما تا دلتون بخواد تو فضاهای کوچیک تر از سایزمون بودیم. جسمی و فکری و هر نوع دیگرش!
فضا خوشبختی میاورد که همه پادشاهان خوشبختان عالم بودند.
موافقم. خیر الامور ... .
سلام
هردوجورش بد و مزحکه... همه چی بستگی به ظرفیت آدم داره...
تا خوشبختی رو چی ببینید.. منکه اینطور فکر نمی کنم
بلاگفا با بلاگ اسکایی ها لج افتاده احتمالا :/ مارو داخل وبلاگتون هیچ جوره با هیچ بروزری هم راه نمیده...