آدم ها تا وقتی می خندن ، انگار حالشون خوبه
وقتی ناراحت هم باشن، اگه قبلش دائم الخنده نبوده باشن ، باز به چشم نمیان
ولی وقتی گریه میکنن
اون وقت حس میکنی چقدر فرق داشتن با کسی که میشناختی
چقدر متفاوت شدن
چقدر مظلوم شدن
چقدر نزدیک شدن
و چه مرد باشه و چه زن
چه بزرگ باشه و چه کوچیک
وقتی راه اشکش باز شد
و نشون داد حال درونشو...
آدمو بدجوری درگیر میکنه
...
دیدن اشک آدما برام خیلی سخته
مخصوصا اگه برام عزیز باشن
...
خدایا ترا شکرمیکنم که اشک را آفریدی که عصاره حیات انسان است
آنگاه که درآتش عشق می سوزم یا درشدت درد می گدازم
یا در شوق زیبایی و در ذوق عرفانی آب می شوم
و سراپای وجودم روح می شود، لطف می شود ،
عشق می شود ، سوز می شود
و عصاره وجودم به صورت اشک آب می شود
و بعنوان زیباترین محصول حیات
که وجهی به عشق و ذوق دارد
و وجهی دیگر به غم و درد ، بر دامان وجود فرو می چکد.
اگر خدا از من سندی بطلبد ، قلبم را ارائه خواهم داد ،
و اگر عمرم را بطلبد ، اشک را تقدیم خواهم کرد.
سلام
حالی به حالی می کنه دیدن اشک آدمها میخواد رنگ پوستش سرخ باشه تو آمریکای جنوبی یا نه یکی از اعضای نزدیک خونه ی آدم باشه.
دقیقا... یبار گفتم موقع سینه زنی واسه امام حسین حس می کنم همه واقعا بنده ایم، یک جنس، یک سطح... دقیقا این حال موقع گریه آدمها هم بهم دست میده... احتمالا رمزش تو بقول شما "حالی به حالی" شدن آدمه
شاید باور نکنی اما من اشک رو بیشتر از خنده دوست دارم یعنی در واقع وقتی گریه میکنم حالم بهتر از زمانی هست که می خندم :)
ولی از خدا میخوام گریه از سر ذوق و شادی و خنده همیشگی رو نصیب همه اونایی که دوستشون دارم ، دوستم دارن ، یا حتی دوستم ندارن کنه.
جدن؟ ... من خنده بعد از گریه رو خیلی دوست دارم... مثل رنگین کمون بعد از بارون میمونه
الهی آمین... درضمن تو انقدر دوست داشتنی هستی که همه دوست دارن