این روز ها خیلی خستم... خوابمو بیشتر کردم، غذا خوردنمو بیشتر کردم ولی بی فایدست... خستگی از فکره، از روحه...
ازینکه پر از انرژی منفی باشم بیزارم! دو تا چیز ساعت های منو تو شرکت تغییر میده .. یکی این عکسه:
چنان آرامشی بهم میده که هربار ناخودآگاه لبخند میزنم...
یکی هم این آهنگه :
امیدوارم حال شما رو هم خوب کنه...
پ ن : هرچقدر هم که نخوای ببینی، ولی دنیا پر درده... دوتا کوچولوی 1 و 2 ساله به اسم های پریا و علی دکتر ها ازشون قطع امید کردن... ولی ما یه امید بالاتر از همه اینها داریم و اون خداست... نتونستم عکسشونو بذارم یعنی نمی خوام جیگرتونو کباب کنم ، ولی ازتون می خوام یک لحظه، فقط یک لحظه خانواده و پدر مادر این دوتا طفل معصوم رو درک کنید و از ته دل برای شفاشون دعا کنید...
خدایا، خودت گفتی دعایی که مومن در حق مومن کنه رو مستجاب میکنی... حرف تو که حقه، یعنی یک نفر از ما هم مومن نیستیم؟ ....
این روزها و شبها، سر سفره افطار فراموششون نکنید....
خانم یا آقای فالگیر همیشه اولین کامنت و میزاره منم همیشه آخرین کامنت و میزارم.
عکست آرامش میده و آهنگت انرژی
برای این دو تا کوچولو خیلی ناراحت شدم ان شاءالله که خوب بشن منم براشون دعا میکنم.
چـــــــــــــــــــــــشششششمممم...
(مهسا کوچولو 23 ساله هم هیچ وقت از یادمون نمی ره. :*)
عکس عالی بود آهنگ هم در حال دانلود...
این ماه بهترین ماهه برای رفع خستگی های روحی..و خونه تکونی فکری..برای ما هم دعا کنین..
+دعا میکنم برای اون دو عزیز ...ان شالله سالم بشن..
من بخوام وب شما رو لینک کنم
باید با اسم اجبار زمانه نام جدیدیست برای واقعیت های زندگی / مهسا لینک کنم آیا ؟؟؟
جناب فالگیر خیلی دقیقا هستن.آفرین!
پریا و علی کوچولو کین؟خیلی ناراحت شدم.خیلی براشون دعا می کنم.
سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدایا همدمی
خیلی برات دعا می کنم.